فیلمهای ورزشی باید دور از شعارزدگی و بر پایه مستندات باشند
به گزارش کاراموند، حسن نقاشی کارگردان مستند ضمن اشاره به این که باید به فیلمهای ورزشی واقع بینانه بنگریم اظهار داشت که مایل است به برخی پیشینه های ورزشی کشور بپردازد.
حسن نقاشی کارگردان سینمای مستند در گفتگو با خبرنگار مهر در رابطه با جشنواره فیلمهای ورزشی و آغاز دور چهاردهم آن اظهار داشت: با جشنواره فیلمهای ورزشی تاحدی آشنا هستم و دوستان و همکارانم از نقاط قوت و ضعف آن توضیحاتی داده اند. متاسفانه هنوز فیلمی که خاص ورزش باشد نساخته ام اما در آخرین اثرم یعنی مستند «یزد الی یزد» که اینک به ساخت آن مشغولم، اشاراتی تاریخی و مستند به رونق فوتبال و مسابقه رسمی بین اروپاییان مقیم شهر یزد در اوایل سلطنت احمد شاه قاجار دارم. کارگردان مستند «از پاریز تا پاریس» اظهار داشت: شاید مهم ترین دلیلی که تابحال فیلم ورزشی نساخته ام، نبود تمایل سفارش دهندگان به ساخت فیلم هایی است که مبین پیشینه ورزش های باستانی یا معاصر است. گاهی هم آثاری با رنگ و لعاب شعارزده که جنبه های نماهنگی و ویدئو آرتی بیشتر از عرضه مستندات متکی بر پژوهش در آن دیده می شود، ساخته شده است. این مستندساز اضافه کرد: برای فهم بهتر کلام، از فیلمهای زورخانه ای یاد می کنم؛ انبوهی اثر که با پرداختی رسانه ای به جای اتکا بر مفاهیم کهن و ملی، صرف اتکا بر ساختاری موسیقیایی در برابر پیشینه این ورزش اصیل ایرانی را مورد توجه قرار داده اند. نقاشی در جواب این پرسش که کدام مستندهای ورزشی را دوست دارد، اظهار نمود: یاد می کنم از اثر درخور و ناب هژیر داریوش با نام «گود مقدس» که با اتکا بر پژوهشی درست، به تاسیس زورخانه بانک ملی در تهران می پردازد. من این ساخته را در مقابل آن تولیدات تبلیغی تاثیرگذارتر می بینم. یا فیلمی مانند «به سردی آهن» ساخته خسرو سینایی در سال ۱۳۴۹ که به زندگی محمد نصیری قهرمان وزنه برداری جهان می پردازد. خصوصیت این اثر ساختار تجربی و خلاقانه آن است، سینایی به خوبی می داند که رسانه های آن زمان از رادیو و تلویزیون گرفته تا مجله های ورزشی، نصیری را آنگونه که باید ستوده اند، وی در فیلم با طراحی پلان های نامتعارف، به روایتی از وزنه برداری می پردازد که نه فقط جهت آن مناسبت که همیشه میتوان از آن بعنوان فیلمی خاص از ورزش وزنه برداری یاد کرد. وی ادامه داد: خسرو سینایی در رابطه با این فیلم، خاطره ای برایم بازگو کرد؛ وقتی اثر ساخته شد قرار بود نصیری به سالن نمایش بیاید و حاصل زحماتش مقابل دوربین را ببیند، من انتهای سالن نمایش بودم و با شروع فیلم در را گشودم و رفتم چونکه تفکر غالب این بود که من اثری در ستایش قهرمان المپیک ساخته ام. مدتی بعد نصیری با من تماس گرفت و از این که فیلم در تمجید او نبود و در عین حال در تمجید ورزش وزنه برداری بود از من تشکر کرد. این کارگردان بیان نمود: باید به فیلمهای ورزشی واقع بینانه بنگریم چونکه به صرف ثبت رخدادی ورزشی، یا نمایش مجموعه ای از حرکات فرهنگی، نمی توان مدعی بود که ما در سینما، ورزش را تکریم کرده ایم. ما احتیاج به فرهنگسازی داریم، باید هنرمندان را تشویق نماییم تا به ثبت آثاری بپردازند که در زمان های دور و نزدیک از آن غافل بوده ایم. همینطور ریشه های تحول ورزشی را در این فیلمها به تصویر درآوریم و پیشینه فرهنگی و اجتماعی قهرمانان را فارغ از تبلیغ های رایج که دامن گیر سینمای ما شده اند، یادآوری نماییم. نقاشی با اعلان اینکه جز ساخت فیلم از قهرمانانی چون تختی و دهداری، کار چندانی صورت نگرفته است، اظهار داشت: این مسئله شاید همان عامل اصلی باشد که هنوز نتوانسته ام اثری مستند در این عرصه بسازم. نخستین هدف فیلم مستند آگاهی بخشی و بهبود اوضاع نابسامان است. باید فیلمی که تولید می شود زبانی گویا برای مخاطب باشد. اینروزها در چند اثر تاریخی مشاوره می دهم که به ریشه های رونق یک ورزش خاص در بعضی شهر های ایران می پردازد، اگر از این فیلمها حمایت مالی مناسب شود، قرائت های جدیدی را شاهد خواهیم بود. نقاشی خاطرنشان کرد: پژوهش کافی و درست در کنار ساختار فنی منسجم، پرهیز از گزارشی یا خبری شدن اثر مستند، تحول فرهنگی بوجود می آورد. اخیرا «نامه هایی از یزد به هند و برعکس» را بازخوانی می کنم، در یکی از نامه ها به سال ۱۲۹۰ خورشیدی به هند گزارش می شود که زنان یزدی از فرنگی های مقیم شهر، بازی ها و ورزش های گروهی را آموخته اند و شاهد رونق زمینهای ورزش در شهر هستیم، همچون این ورزش ها والیبال و کریکت است. این فیلمساز در رابطه با فیلمهای ورزشی که بر او تأثیر گذاشته اند، تصریح کرد: فیلمهای سینمایی ورزشی که بر من تأثیر گذاشتند، کم نبودند؛ مهم ترین شان «ارابه های آتش» ساخته هیو هادسن است که به المپیک ۱۹۲۴ می پردازد و موسیقی آن ساخته ونجلیس است که سال ها موسیقی برنامه های ورزشی سرزمین مان بود. همینطور فیلم «دزد» محصول ۲۰۱۰ و فیلم «ایر» ۲۰۲۳ را هم که به کفش نایک و مایکل جردن می پردازد، دوست دارم. کارگردان مستند «دبستان پارسی» در انتها بیان نمود: همانطور که پیشتر بیان کردم، علاقه مند هستم که به برخی پیشینه های ورزشی سرزمینم بپردازم برای نمونه کشتی در عهد باستان ایران، یا چوگان در عهد صفوی را که هنوز آثاری از آن به جاست. همینطور مایلم به رونق برخی بازی های رایج جهانی در ایران معاصر بنگرم اما این مهم وقتی میسر می شود که سرمایه گذاران حوزه مستند به لزوم آن پی ببرند و امید که چنین شود. چهاردهمین جشنواره بین المللی فیلمهای ورزشی ایران بعنوان نماینده انحصاری فدراسیون جهانی فیلم ورزشی (FICTS) با حمایت کمیته ملی المپیک و همراهی وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی پارالمپیک، شهرداری تهران، سازمان صدا و سیما و سازمان سینمایی ۶ تا ۹ آذر سال جاری در سینما فلسطین انجام خواهد شد.
منبع: karamond.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب