به سوی سرزمین ناشناخته؛
روایت پناهندگان فلسطینی چگونه یک فیلم مهیج شد؟
به گزارش کاراموند، مهدی فلیفل با فیلم مهیجی که با الهام از فیلم های نیویورکی اسکورسیزی ساخته به طرح مشکلات آوارگان فلسطینی پرداخته است.
به گزارش کاراموند به نقل از ورایتی، مهدی فلیفل با نخستین فیلم بلندش مستندی با عنوان «دنیایی که مال ما نیست»، حضوری غیرمنتظره در جشنواره کن سال ۲۰۱۲ داشت. وی با این مستند، به مطالعه ای صمیمانه، اغلب طنزآمیز و عمیقاً دلسوزانه در رابطه با اردوگاه آوارگان فلسطینی عین الحلوه در جنوب لبنان که والدین فلیفل آنجا به دنیا آمده بودند، پرداخته بود و از ناامیدی نسلی از مردان جوان بدون تابعیت و بدون وطن گفته بود که بعضی از آنها برنامه ای جز پیوستن به پناهندگانی که تلاش می کردند وارد اروپا شوند نداشتند. وی با این فیلم جوایز گوناگونی در سراسر دنیا دریافت کرد.
فلیفل بعد از «دنیایی که مال ما نیست» چندین فیلم کوتاه ساخت و سال جاری، ۱۲ سال پس از سال ۲۰۱۲، با فیلم بلند دیگری به جشنواره کن بازگشت. این فیلم با عنوان «به سوی سرزمینی ناشناخته» نخستین نمایش خویش را در جشنواره کن تجربه نمود و تنها فیلم فلسطینی بخش نوعی نگاه بود و بعد از آن حدود ۲ هفته پیش، بعنوان فیلم اختتامیه جشنواره فیلم گالوی که سال جاری فلسطین را بعنوان کشور در مرکز توجه خود برگزیده بود، به نمایش درآمد.
داستان «به سوی سرزمینی ناشناخته» که نخستین فیلم بلند داستانی فلیفل است، تقریبا ادامه دهنده داستان مستند برنده جایزه او و در رابطه با ۲ پناهجوی فلسطینی جوان است که در آتن سرگردان هستند و ناامیدانه در انتظار رسیدن به آلمان روزها را سر می کنند.
وی در رابطه با این فیلم اظهار داشت: در اصل ایده این فیلم حدود سال ۲۰۱۱ و زمانی شکل گرفت که برای نخستین بار به آتن رفتم تا دوستی را که در «دنیایی که مال ما نیست» حضور داشت، ببینم و وقتی به آنجا رسیدم انگار نسخه کاملا جدیدی از «دنیایی که مال ما نیست» را در مقابل چشمانم می دیدم؛ با پناهندگان فلسطینی که بیشترشان مردان جوانی بودند که تلاش داشتند اردوگاه های لبنان و سوریه را ترک کنند و به اروپا برسند.
فلیفل گفت ابتدا از رمان «مردانی زیر آفتاب» که سال ۱۹۶۲ انتشار یافته، الهام گرفته که در رابطه با گروهی از پناهندگان فلسطینی بود که اردوگاه های پناهندگان را ترک می کنند تا در کویت کار کنند، اما در نهایت در صحرا گیر می افتند. وی ادامه داد: من به این نتیجه رسیدم که آتن همان بیابان اما در چارچوب یک شهر است و چند دهه بعد، هیچ چیز تغییر نکرده است.
زمانی که فلیفل آغاز به سامان دهی ایده خود کرد، سرخورده شد چون داستان های متفاوتی از پناهندگان به صورت فزاینده روی پرده ها رفت و به قول وی سال ۲۰۱۶ با برنده شدن «آتش در دریا» در برلیناله به اوج خود رسید. او نمی خواست فقط بخشی از سر و صدا باشد و برای همین حتی ایده خویش را کنار گذاشت و به دانشگاه رفت تا یک دوره مطالعات زبانی و سخنوری را شروع کند، اما تنها ۲ ماه طول کشید و وقتی خودش را با شمار زیادی از جوانان ۲۰ ساله دید به این نتیجه رسید که سخنوری به تنهایی جواب نمی دهد.
وی ادمه داد: پس باردیگر به ایده ساخت فیلم بازگشتم و با انتخاب تکه هایی از آن چه در سر داشتم، به شکل دادن آن پرداختم.
و در پایان، او فیلم «به سوی سرزمینی ناشناخته» را در نوامبر ۲۰۲۳ و درست ۶ ماه قبل از نمایش آن در کن، در یونان فیلمبرداری کرد.
«به سوی سرزمینی ناشناخته» امکان دارد از شخصیت های اصلی پناهندگان شکل گرفته باشد، اما با درام های در ارتباط با مهاجرت فاصله بسیاری دارد. فلیفل می خواست به سینمای مورد علاقه اش «ادای احترام» کند و فیلمهای اولیه مارتین اسکورسیزی و برایان دی پالما در دهه ۱۹۷۰ در نیویورک بیشتر مورد علاقه او بود، ازاین رو یک ماجرای دزدی مهیج ساخت که در یونان اتفاق می افتد و شخصیت های اصلی برای بقا تلاش می کنند.
ایده فیلم را فلیفل از یکی از پناهندگانی گرفت که در آتن می شناخت. فلیفل می گوید یکی از ۴ نفری که با آنها در تماس بود به آلمان رسید، دیگری به سوئد رسید اما دیگر از او خبری ندارد، در حالیکه یکی دیگر به صورت غم انگیزی بر اثر مصرف بیش از اندازه مواد در یونان جان باخت، اما یکی از آنها در لندن فرود آمد و وقتی فلیفل از او پرسید که چگونه توانست به آنجا برسد، شنید که او با ۲۰ هزار یورو از مرز مقدونیه عبور کرد، در حالیکه ۵ مرد را در زیرزمین آپارتمانش در آتن دست و پا بسته رها کرده بود.
فلیفل مبحث را رها نکرد و او را مجبور کرد تا داستان کامل را در یک روز آخر هفته برایش شرح دهد. وی ادامه داد: حیران بودم که خدای من ماجرا چیست؟ داستان «قطار بازی» دنی بویل است؟ «فرار بزرگ» است؟ مبحث چیست؟
از اینجا او به «به سوی سرزمینی ناشناخته» رسید و ۲ شخصیت اصلی خویش را خلق کرد: یکی از آنها که به مواد مخدر اعتیاد دارد (با الهام از همان دوستی که در یونان بر اثر مصرف مواد جان باخت) نقشه ای طرح می کند تا آنها در نقش قاچاقچی به گروگان گیری دست بزنند و بتوانند پول لازم برای هزینه پاسپورت جعلی و خروج از یونان را بپردازند.
از نظر فلیفل، علاوه بر ساختن فیلمی که ادای احترام به قهرمانان اوست و به قول او از زاویه جدیدی به داستان پناهندگان در سینما می پردازد، وی همینطور امیدوار است که «به سوی سرزمینی ناشناخته» سبب شود مردم در سطح انسانی با فلسطینیان ارتباط برقرار کنند؛ بخصوص با عنایت به اخبار فعلی که هر روز در رابطه با فلسطینی ها به گوش می رسد.
وی اظهار داشت: مردمی که تلاش می کنند از غزه فرار کنند مانند همان کسانی هستند که در آتن می بینیم؛ تنها چیزی که آنها می خواهند اینست که بدون جنگ، در سرزمینی که متعلق به خودشان است، یک زندگی معمولی داشته باشند. آنها هم مثل ما رویاها و ترس ها و امیدهای خودشان را دارند، اما در شرایطی غیرانسانی گیر افتاده اند.
منبع: كاراموند
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب