یك منتقد ادبی:
یدالله رویایی به سبب اشعار سخت فهم مخاطبان کمی داشت
به گزارش کاراموند، خراسان رضوی یک منتقد ادبی با اشاره به سخت فهم بودن اشعار یدالله رویایی اظهار داشت: چون تمرکز او بر شکل زبان است، شعرها را سخت فهم کرده و این سبب شده که مخاطبان او محدود یا خاص باشند.
مهدی آخرتی در گفت و گو با ایسنا درباره ی یدالله رویایی، شاعر سرشناس، که روز گذشته درگذشت، اظهار داشت: یدالله رویایی تقریباً هم نسل شاعران نخست معاصر بود. کاملا فلسفه ای که خود دریافت کرده بود را در شعرش داشت و دیگرباش زبان بود؛ یعنی تلاش می کرد در زبان شعر خود کارهایی انجام دهد که دیگران انجام نمی دادند و قبل از او وجود نداشت. به عنوان نمونه می توان به مانیفست شعر حجم اشاره نمود.
وی اضافه کرد: وی در ابتدای شاعری اش چهارپاره می سرود و کتاب های شعر نخست او دارای شعرهای سپید حجم نیست بلکه اشعار کلاسیک را در بر می گیرد اما بعد از چندوقت به سرودن شعر حجم مشغول شد و تا قبل از فوت درگیر همین نوع شعر بود. البته او منتقد ادبی نیز بود و کتاب هایی در این عرصه داشت.
این منتقد ادبی اشاره کرد: شعر یدالله رویایی از نظر زبانی با بسیاری از اشعار سپید و نیمایی قبل خود تفاوت داشت. تمرکز وی در شعر حجم بیشتر بر زبان است تا محتوا. به صورتی می توان گفت او به فرم اهمیت بیشتری می داده است.
آخرتی اشاره کرد: هرچند بصورت کامل مخاطب صحه بر شعر و ادبیات نمی گذارد اما به هر حال مخاطب موجب ماندگاری شعر و شاعر می شود. یدالله رویایی مخاطب کمی داشت. اگر به ۱۰۰ شاعر گفته شود شعری از یدالله رویایی بخوانند، شاید چند شعر معروف او مانند «دوستت دارم» و «سکوت دست گلی بود میان حنجره من» را بخوانند.
وی با اشاره به شخصیت و سواد یدالله رویایی بیان کرد: او خیلی شخصیت حاشیه داری نبود. کتاب های خوبی داشت و هنرمند باسوادی نیز بود اما به هر حال سواد با خروجی ادبی ۲ مقوله متفاوت می باشد. ممکنست یک شاعر باسواد باشد اما خروجی ادبی وی خروجی مطمئنی نباشد.
این منتقد ادبی عنوان کرد: اگر قرار باشد که ادامه دار و دامنه دار بودن را دلیل بر ماندگاری یک سبک ادبی بدانیم، باید بگوییم سبک حجم نه ادامه دار و نه ماندگار بوده است. هم اکنون شاعران کمی هستند که به سبک یدالله رویایی شعر بگویند. شاید در هر استان یک شاعر باشد که اینطور بسراید. در مشهد فقط جلال کیانی شعر حجم می گوید و خودش هم می گوید کاملا اصول آنرا رعایت نمی کند.
آخرتی افزود: در رمزگان زبان مقوله ای به نام تماس وجود دارد که می گوید کلام و اثر هنری باید با مخاطب تماس پیدا کند اما اشعار حجم یدالله رویایی دارای تماس نیست. موضوع مهم اینجاست اگر قرار باشد ما مخاطب را نادیده بگیریم، پس برای چه کسی شعر می گوییم؟ بر این اساس شعر او سلیقه من نیست.
وی در پاسخ به این که اگر شعر یدالله رویایی سخت فهم و دارای مخاطبان محدودی بوده، چگونه نام او مطرح شده، اظهار داشت: شاید یکی از دلیلهای این که نام یدالله رویایی مطرح شده، این باشد که او آغازگر یک جریان بوده است. بسیاری از شاعران خودرا پدر جریان های مختلف شعری معرفی کرده اند و اسامی شان بزرگ شده اما کارهای شان در حد بسیاری از شاعران دیگر است. بدین سبب صاحب سبک بودن می تواند متمایزکننده باشد اما یک حسن حساب نمی گردد. البته یدالله رویایی کتاب های نقد و سخنرانی های بسیاری داشت که خیلی ها آنرا می پسندیدند. همین طور او هم زیستی با شاعران نسل اول معاصر چون شاملو داشته که این نیز بر محبوبیت او اثرگذار بوده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب