«این روز‌ها یكی از مهم‌ترین دغدغه‌های جوانان برای ازدواج، مشكلات مالی و میزان مهریه‌ای است كه خانواده دختر برای داماد آینده خود مشخص می‌كنند. بسیاری از جوانان از ترس مهریه سنگین و چندین هزار سكه‌ای دختران، چندان تمایلی به ازدواج ندارند و ترجیح می‌دهند روزگار مجردی خود را با درس‌خواندن یا كاركردن تمام‌وقت سپری كنند. شاید خالی از لطف نباشد كه كمی به گذشته برگردیم و نگاهی به ازدواج‌های زمان قاجار و میزان مهریه دختران بیندازیم و ببینیم آنها چگونه ازدواج می‌كردند.
در جامعه عهد قاجار، فاصله چندانی بین كودكی و ازدواج دختران وجود نداشت. دختران اغلب از هفت تا ۱۳ سالگی ازدواج می‌كردند و عواملی همچون دستیابی به استقلال اقتصادی، رشد سریع دختران در آن روز و پایین بودن میانگین عمر به دلیل شیوع بیماری در افزایش این ازدواج‌های زودرس مؤثر بود. دختران و پسران هیچ‌گونه اختیاری در برگزیدن همسر آینده خود نداشتند. رایج‌ترین شكل ازدواج، عقد دائم بود.
از دیگر شیوه‌های رایج ازدواج، ازدواج موقت یا صیغه كردن دختران و زنان بر اساس قرارداد و توافق بود. فقر مالی نیز سبب می‌شد خانواده‌ها به ازدواج موقت دختران خویش رضایت دهند. صیغه كردن زنان در عرف جامعه كاملا قابل قبول بود و زن‌های صیغه‌ای پس از به پایان رسیدن دوره قرارداد به آسانی به عقد دائمی اشخاص دیگر درمی‌آمدند.
شكل دیگر ازدواج شامل دختران یا زنانی می‌شد كه از طریق جنگ‌ها یا دزدیده شدن یا تجارت برده، اسیر و فروخته می‌شدند.
نظام چندزنی در شهر‌ها، معمولا مختص به اشراف بوده ولی در ایالات نیز رواج داشت. در بین ایلات بلوچ حتی مردان كم‌بضاعت نیز گاهی تا هشت زن می‌گرفتند و این نیز به این دلیل بود كه زن در ایلات نه تنها هزینه‌ای برای شوهر نداشت بلكه نیروی تولیدی كارآمدتری نسبت به شوهر به حساب می‌آمد.
مهریه‌ای كه در دوره قاجار رسم بوده، چیست؟
از اواسط عهد قجر، خانواده‌های ایرانی ترجیح دادند به جای شیربهای نقد، مهر دخترشان را بالا ببرند. این كه یكی از دلایلی كه اهمیت شیربها كم و مهریه در ایران خیلی مهم شد را باید در تاریخ دوره قاجار پیدا كرد؛ دوره‌ای كه مردم از دو جهت در حال تغییر بودند؛ یكی آشنایی بیشتر با اصل دین به دلیل گسترش سواد و زیاد شدن تعداد روحانیون مطلع و دوم آشنایی ایرانیان با فرهنگ‌های غیر ایرانی و ارتباط با مردمان عثمانی، عراق عرب و حتی غرب.
فكر می‌كنید مهریه یك عروس‌خانم از طبقه معمولی و متوسط شهری حدود صد سال پیش چه قدر بوده؟ چشم‌ها را ببندید و خودتان را در یك خانه با نرده‌های چوبی تصور كنید؛ خانه‌ای كه دیوارهای حیاطش هم كاهگلی است و داخل خانه پر از مهمان است؛ امروز بله‌بران دارند. حرف‌ها تمام شده و سر همه چیز به توافق رسیده‌اند. حالا وقت نوشتن قرارداد مهریه است. خانواده عروس فرستاده‌اند تا حاج‌آقا محمدعلی‌آقای اصفهانی بیاید كه هم عروس و داماد را به هم محرم كند و هم چون تنها سواددار محله است، متن قرارداد را بنویسد.
آقامحمدعلی می‌نویسد: «بسمه تعالی/ با یاد خدا و صلوات بر پیغمبر خاتم (صلی‌الله) و خاندان گرامی او و با تأییدات ولی‌عصر (عجل‌الله تعالی فرجه) این كاغذ، قراردادی است كه میان طرفین جناب كربلایی رضاقلی گیوه‌دوز، پدر عروس محترم مكرمه - آن موقع رسم نبود اسم عروس را در قرارداد بنویسند - از یك طرف و جناب حاج‌رضا بزازباشی، پدر داماد آقا جعفرعلی بزازباشی منعقد شده. مهریه قبول شده از این قرار است كه یك جلد كلام‌الله مجید، آینه یك جام، لاله یك زوج، لباس سه‌دست، یك عقیق پنج‌تن، یك شمایل مرتضی علی (علیه‌السلام) و صد تومان پول بر ذمه می‌باشد. خدا مبارك فرماید ان‌شاءالله؛ شوال ۱۳۲۹ قمری.»
البته این مهریه یك عروس از طبقه متوسط جامعه در عهد قجر است كه هم خانواده خودش و هم خانواده آقاداماد دستشان به دهنشان می‌رسیده وگرنه مهریه یك عروس‌خانم كه مثلا پدر كارگر یا باربر داشت، خیلی كمتر از این چیزی می‌شد كه در این قرارداد‌ها می‌نوشتند. حالا این كه چطور روزگار چرخیده و فرهنگ و تعاریف چرا این قدر عوض شده كه این روز‌ها گاهی مهریه دختر یك كارمند ساده از مهریه یك دختر كارخانه‌دار بیشتر می‌شود، از آن چیزهایی است كه جامعه‌شناسان باید جوابشان را پیدا كنند.
مهریه دختران طبقه ثروتمند چقدر بوده است؟
سه پارچه آبادی در یزد، یك كمربند
طلا كه با سكه‌های اشرفی تزئین شده بود، یك نیم‌تاج مرصع و غرق در جواهر و ۱۰ دست لباس فرنگی (این آخری خیلی مورد توجه عروس‌خانم قرار گرفته بوده). در ضمن آقای داماد قبول كرده بود كه ۶ هزار تومان هم شیربها بدهد.
طلاق در دوره قاجاریه
در دوره قاجار، زن در موارد خاصی همچون عدم دریافت نفقه از مرد، انحرافات اخلاقی یا ناتوانی جنسی مرد، می‌توانست درخواست طلاق كند و در صورت طلاق، وظیفه نگهداری كودكان از سوی مردان و مشكل پرداخت مهریه نیز مردان معمولی جامعه را از فكر طلاق زنانشان منصرف می‌كرد.