ضرورت نوآوری در صنایع دستی ایران
صنایع دستی نمی خرید، چون پول ندارید یا
كاراموند: از مقابل فروشگاه های صنایع دستی كه رد می شوید چقدر ترغیب می شوید داخل بروید و احیانا دست پر برگردید؟ فرض كنید كه جیبتان هم با خواسته هایتان همراهی می كند و قیمت گران هنرهای سنتی برای شما اهمیتی ندارد، آیا باز هم یك گلدان میناكاری یا جعبه خاتم كاری را برای تزئین خانه تان انتخاب می كردید؟
به گزارش کاراموند به نقل از ایسنا، زمانی صنایع دستی هم به جیب مردم می خورد و هم به سلیقه شان؛ اما سال هاست که دیگر کاملا برعکس شده است. از قیمت های نامعقول هنرهای سنتی که بگذریم، باید دید که آیا اصلا انتخاب ما برای خرید وسایل تزئینی همان صنایع دستی است که از سال ها پیش با کمترین تغییر پشت ویترین دکان ها دیده می شود؟
البته اینکه سلیقه اغلب ما دیگر با صنایع دستی پرتکرار همخوانی ندارد، به هیچ وجه به مدلول بی اهمیت بودن این هنرها نیست. پر واضح است و همه نیز می دانیم که برای ساخت یک محصول صنایع دستی چقدر زمان گذاشته و چقدر زحمت کشیده می شود؛ اما مساله این است که چرا این هنرهای زیبا که اتفاقا به صورتی در وجود همه ما نیز ریشه دار است، با سلیقه روز و زندگی مدرن هم خوانی ندارد یا به قول معروف «کاربردی» نمی شود!
البته در سال های اخیر تک و توک دیده می شود که بعضی از هنرمندان با ترکیب هنرهای سنتی و طرح های مدرن چه در زمینه زیورآلات و چه ظرف و ظروف و لباس، توانسته اند نظر مشتری را به خودشان جلب کنند. در این میان اما هنوز هم بازارچه ها و گذرهای صنایع دستی پر است از همان طرح ها و ایده های قدیمی که بنظر می رسد که دیگر نمی توانند نسل جدید را با خود همراه کنند.
بر همین اساس، برای سنجش درستی این حرف ها و ایده ها تصمیم می گیریم که به خیابان ویلا که مدتی است به «گذر صنایع دستی» تغییر نام داده است، سری بزنیم و با مردمی گپ بزنیم که مقابل ویترین مغازه ها ایستاده اند و گاه داخل می روند و خرید می کنند و گاه هم دست خالی بیرون می آیند.
یکی از آنها که خانم جوانی است و به همراه دوستش مقابل مغازه ای ایستاده و با انگشت به زیورآلات موجود در ویترین اشاره می کند، در واکنش به این پرسش که آیا صنایع دستی ایرانی را دوست دارید یا نه می خندد و می گوید: دوست دارم ولی همین جا پشت ویترین جایشان بهتر است.
چهره متعجب من را که می بیند، کمی جدی می شود و ادامه می دهد: صنایع دستی واقعا زیباست اما من اگر بخواهم انتخاب کنم، هیچ گاه یک ظرف میناکاری که اتفاقا قدیم ها در هر خانه ای نمونه ای از آن وجود داشت را برای خانه ام انتخاب نمی کنم؛ البته زیورآلات ایرانی را به سبب طرح و نقش هایی که دارند واقعا دوست دارم و هر وقت به اندازه کافی پول داشته باشم، می خرم. اما در زمینه ظرف و ظروف اصلا نمی توانم با صنایع دستی ارتباط برقرار کنم. فکر می کنم اگر می شد این هنرها و طرح و نقش ها را با مدلهای جدیدتری تولید کرد شاید نسل جدید خیلی بهتر ارتباط می گرفت.
سرم را می چرخانم، خانم جوان دیگری را می بینم که از دور با لباس اداری و ماسک سفیدی که به صورت دارد، همزمان که آهسته و آرام قدم می زند، نگاهی گذرا هم به ویترین مغازه های می اندازد. منتظر می مانم که نزدیک شود و پس از خوش و بشی کوتاه، می پرسم که چقدر از صنایع دستی استفاده می کند؟ که می گوید: صنایع دستی را دوست دارم، ولی نه انگیزه ای برای خرید آن دارم و نه پولی. ظروف میناکاری شده، جعبه ها و جاخودکاری هایی خاتم یا پارچه های قلمکاری شده همگی زیبا هستند، اما به سبک زندگی ما نمی خورند. در واقع من یک گلدان میناکاری را بیشتر در خانه مادربزرگم دوست دارم تا خودم!
او ادامه می دهد: البته الان بعضی از ظرف های جدید مد شده اند که واقعا دوست داشتنی هستند. مثل این بشقاب هایی که اطرافشان خوشنویسی شده یا روی آنها کبوتر نشسته است. اما به خاطر اینکه گران هستند نمی توان تعداد زیادی از آنها را تهیه کرد. به شخصه این مدل طرح های جدید را بیشتر دوست دارم و ترجیح می دهم از آنها استفاده کنم.
با خانم جوان خداحافظی می کنم و با آقایی مواجه می شوم که با یک ساک دستی بته جقه ای از یک فروشگاه خارج می شود؛ از اینکه یک خریدار صنایع دستی دیده ام خوشحال می شوم و به سراغش می روم. می پرسم برای خودتان صنایع دستی خریده اید یا هدیه است؟ می گوید برای همسرم هدیه گرفته ام. گوشه ساک را باز می کند و چشمم به یک کیف و کفش با طرح های سنتی می خورد.
از او می پرسم آیا صنایع دستی ایرانی را دوست دارید که پاسخ می دهد: چطور می توان دوست نداشت؟ این هنرها قسمتی از پیشینه تاریخی ما و به صورتی در جهان منحصر به فرد هستند. من همیشه برای خرید هدیه به سراغ صنایع دستی می روم و همیشه هم با استقبال مواجه می شود. درست است که گاهی قیمت های کالاهای صنایع دستی برای ما مردم عادی زیاد است، اما به نظرم باز هم ارزش هزینه کردن دارند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا کاربردی سازی صنایع دستی می تواند به جذب بیشتر مخاطب کمک نماید، می گوید: طبیعتا زمانی که از طراحی های مدرن استفاده می شود، مردم نیز بیشتر جذب می شوند؛ بعنوان مثال ظروف و لباس هایی که صنایع دستی هستند و با طرح های جالب و جدید تولید می شوند و به صورتی هم نمادی از هنرهای سنتی ایران هستند و هم مدرن محسوب می شوند، توانسته اند با استقبال مواجه شوند.
مسیرم را به سمت بالا ادامه می دهم و با عبور از تابلوی «گذر صنایع دستی»، بجای خالی هنرمندان و صنعتگران صنایع دستی در چرخه میان فروشنده و خریدار فکر می کنم که اغلب در روستاها و خانه هایشان مشغول به کارند.
منبع: كاراموند
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب