نگاهی متفاوت در پشتیبانی از طرح واگذاری کتابخانه های کانون
کاراموند: یک استاد دانشگاه اصفهان با پشتیبانی از واگذاری کتابخانه های کانون پرورش فکری به نهاد کتابخانه های عمومی معتقد می باشد، کتابخانه های کانون باید به یک نهاد کتابداری واگذار شود.
احمد شعبانی استاد کتابداری و اطلاع رسانی دانشگاه اصفهان در گفت و گو با ایسنا درباره ی طرح واگذاری کتابخانه های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به نهاد کتابخانه های عمومی کشور، اظهار داشت: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان یک سازمان با قدمت بیش از ۵۰ سال است. بنیانگذار این سازمان، خانم لیلی امیرارجمند، کتابدار بود. نخستین کتابخانه کانون نیز در پارک لاله تهران کارش را شروع کرد و تا سال ۱۳۵۹، یکی دو سال پس از انقلاب اسلامی که نهادها و سازمان ها به دولت جدید تحویل داده شد، کانون حدود ۲۲۰ کتابخانه کودک و نوجوان داشت. بخش عمده کارکنان این سازمان نیز کتابدار بودند. در سال ۱۳۴۹، پنج سال پس از تأسیس کانون، کارهای فرهنگی دیگری مانند سینما و تئاتر و نمایش در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ظاهر شد که با توفیق شایان توجهی هم همراه بود.
او سپس اظهار داشت: متأسفانه پس از انقلاب اسلامی ایران، به سبب برخی مداخلات در سازمان های دولتی، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از آن مراتب اصلی خود، یعنی حوزه کتابخانه و کتابداری منفک شد و بصورت بنگاه انتشاراتی و شرکت دولتی درآمده و به تولید کتاب و اسباب بازی مبادرت کرد. در حقیقت کانون از یک سازمان که قرار بود جنبه های فرهنگی و ترویج مطالعه و خواندن و ایجاد رغبت برای کودک و نوجوان داشته باشد، منفک شده و به محلی که کتاب هایش را به جشنواره ها گاه کم نام و نشان بین المللی بفرستد یا فیلم ها و تئاترهایش را ارسال نماید، تبدیل شد.
این استاد دانشگاه تاکید کرد: پس از انقلاب کتابداران را از آن سازمان جدا کردند، خصوصاً از سال ۱۳۸۸ که جناب آقای محسن چینی فروشان، مدیر عاملی کانون پرورش فکری را ترک کرد، این گله مندی برای ما وجود دارد. ما بر این تصویر هستیم که پست های کتابخانه ای به کتابداران متعلق می باشد، در صورتیکه کانون، تحت نظارت آموزش وپرورش قرار دارد و در حقیقت آموزش و پرروش است که به تامین نیرو و کارکن برای این نهاد می پردازد.
وی در ادامه بیان کرد: آموزش و پروش وظیفه اصلی خودرا که ساخت کتابخانه های آموزشگاهی است، به کنار گذاشته و تعدادی از کارکنان خود و نیروهای اضافی را به کانون پرروش فکری که باید محل اشتغال فارغ التحصیلان کتابداری و اطلاع رسانی باشد، اعزام می کند. این پدیده ای بوده که در طول چهل سال پس از انقلاب جریان داشته و الان چیزی به عنوان کتابدار در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نداریم. در صورتیکه سازمان متعلق به رشته کتابداری و کتابداران بوده است. در حاشیه آن، تصویرگران، نویسندگان و ویرستاران کارهای خودرا چاپ می کردند. این سازمان از وظایف و اهداف اولیه خود جدا شده و ما تمایل داریم کتابخانه های کانون ذیل نظر یک سازمان که کتابخانه های عمومی کشور را اداره می کند، برگردد.
شعبانی درباره ی عنوان «مربیان کانون» نیز، اظهار داشت: آنها اسم کتابدار را از مواد مصوب خود، بیرون انداختند و چیز عجیب و غربی به نام مربی درآوردند در صورتیکه کتابخانه های کانون، جایگاه کتابدارن بود. مربی ها از کجا آمدند؟ اصلا مربی باشند حداقل چند کتابدار را استخدام می کردند اما این کار را نکردند. آنها روی آوردند به افرادی که از خود آموزش وپرورش به کانون اعزام می شد و نام کتابدار را نفی کردند و چیز جدید به نام مربی ساختند. در کدام یک از کشورهای مترقی جهان، یک مربی در کتابخانه انجام وظیفه می کند؟ وظیفه کتابدار است که در کتابخانه باشد. معتقدم بخش کتابخانه های کانون به سازمان کتابداری کشور واگذار شود و بخش فرهنگی و تولید آن مانند دانش نامه جهان اسلام و دایره المعارف تشیع بصورت مستقل دربیاید و به تولید کتاب بپردازد و به نظرم مشکلی ایجاد نمی کند.
وی در پاسخ به اینکه برخی معتقدند با جدا شدن کتابخانه های کانون دیگر کارهای کانون همچون فعالیت انتشارات آن جا را تحت شعاع قرار می دهد و به تعطیلی آن می انجامد، اظهار داشت: کانون که برای انتشارات به وجود نیامده است؛ اگر مصاحبه شفاهی خانم لیلی امیرارجمند را مطالعه کنید و مصاحبه ای که علی میرزائی در «تاریخ شفاهی کتابداری ایران» که توسط ابوالفصل نجاری جمع آوری شده بخوانید، نوشته شده کانون برای ساخت کتابخانه در مناطق فقیر و کم برخوردار ظاهر شد. در حقیقت کانون یک مبحث کمک آموزشی بود برای بچه هایی که از فقر فرهنگی و فقر مادی رنج می بردند و می خواستند به کتابخانه رجوع کنند.
این استاد دانشگاه سپس اظهار داشت: در کنار کانون، انتشاراتی به وجود آمد که آثار بسیار ارزشمندی از آقای بهرام بیضایی، صمد بهرنگی و نیما یوشیج چاپ کرد. کانون با مردان بسیار بزرگ مصورکار ما مانند نورالدین زرین کلک، فرشید مثقالی و... کار کرد که آثار بسیار خوبی بود و من تأیید می کنم، پس از انقلاب هم باید ادامه پیدا می کرد. ما نیاز داشتیم که کتاب خوب به دست بچه های کم برخوردار برسد اما پس از انقلاب انتشارات کانون چه شد؟ خودشان مدعی هستند که چهار هزار عنوان کتاب چاپ کرده اند. شما این عنوان ها را نگاه کنید؛ آیا عنوان های چاپ شده در کانون از نظر محتوا در حد برخی انتشارات خصوصی موفق ما است؟ آیا تصویرگری که برای این کتاب ها دارد ارائه می شود در حد فلان انتشارات خوب کتاب های کودک ماست؟ ابدا نیست!
او تاکید کرد: اگر بپذیریم و بگوییم کانون انتشارات متوسطی است، این انتشاراتِ متوسط رقیب ناشران خصوصی ما شده است؛ یعنی کتاب ها را با قیمت نازل ارائه می دهد، قیمتی که ناشران خصوصی نمی توانند با این نرخها کتاب ارائه کنند، انتشارات کانون از امکانات دولتی استفاده می نمایند. بحث اصلی این است وظیفه دولت چاپ کتاب و ساخت اسباب بازی است؟
احمد شعبانی در پاسخ به این پرسش که کتابخانه های کانون کتابخانه های تخصصی کودک هستند و بنظر می رسد نهاد کتابخانه ها سابقه چندانی دراین زمینه نداشته باشد، اظهار داشت: ما نمی خواهیم مدیریت خرد را به عهده بگیریم. طرح ما این است که مدیریت کلان کانون به نهاد واگذار شود. عزیزان استخدامی آموزش و پروش می توانند به کار خود ادامه بدهند. فعلا هیچ تغییری انجام نشود، متعاقبا این عزیزان که مدت خدمتان تمام می شود، بجای مربی اعزامی از آموزش و پرورش، فارغ التحصیلان کتابداری و اطلاع رسانی استخدام شوند. البته همان مواردی را که مربیان، آموزش می دهند با دوره های آموزش که الان در کمیته علم دانش شناسی وزارت علوم و تحقیقات و فناوری تهیه کردیم، می توانند فرا بگیرند. پس از بازنشستگی مربیان، کتابداران جایگزین و به مدیریت خرد وارد شوند. بخش فرهنگی کانون هم می تواند مستقل باشد و به تولید کتاب و انتشارات مبادرت کند و بودجه اش را هم از دولت بگیرد.
منبع: كاراموند
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب