به انگیزه روز جهانی تئاتر
تئاتر مرهمی بر رنج های انسان در طول تاریخ
به گزارش كاراموند امروز روز جهانی تئاتر است؛ یكی از شگفت انگیزترین اختراعات آدمی. هر سال روز ۲۷ مارس (۷ فروردین ماه) بعنوان روز جهانی تئاتر در كشورهای گوناگون جشن گرفته می شود اما سال جاری روز جهانی تئاتر روزی است كه هیچ تئاتری در هیچ كجای كره زمین روی صحنه نیست، هیچ مراسمی برگزار نمی گردد و هیچ آیینی برپا نیست.
انسان اولین كه در جدال با طبیعت و در جست و جوی رمز و راز آن بود، پناهی جز غار نداشت و وسیله ای جز حركات تا به كمك آن، آنچه را در طول روز از سر گذرانده بود، شبا هنگام برای همنوعان خود بازسازی كند.
همین گردهمایی های شبانه و حركات تقلیدی از طبیعت، سرمنشاء هنری شد كه بعدها نام تئاتر را بر آن نهادند. آدمی تئاتر را اختراع كرد تا مرهمی باشد بر رنج هایش و راهی برای بیان آلامش.
حالا قرن های متمادی از اختراع تئاتر می گذرد و این هنر در طول اعصار گوناگون، تجربیات مختلفی را از سر گذارنده تا به امروز كه به ما رسیده است. گاه به پستو رفته اما هیچگاه از میان نرفته بلكه هر بار ققنوس وار از خاكستر خود باردیگر زاده شده و خون تازه ای در كالبد خود جاری ساخته است.
با گذر زمان، انسان ها در سرزمین های گوناگون از شرق تا غرب، از شمال تا جنوب دیر یا زود، این هنر را كشف كردند و آنرا بعنوان یكی از طریق های بهتر ساختن زندگی و قابل تحمل كردن رنج های بی شمار آن به كار گرفتند. اختراعی كه بعدها بعنوان شاخصه فرهنگی در جوامع گوناگون شناخته شد و حالا یكی از مهم ترین معیارهای فرهنگی هر كشوری، تعداد تماشاگران تئاتر آن است.
با گذر سالیان طولانی، دانشگاه ها، موسسات و انستیتوهای گوناگونی برای آموزش تئاتر در جهان افتتاح شد و آموزش مشاتاقان این هنر را بر عهده گرفتند.
حدود شصت سال پیش یعنی از سال ۱۹۶۱، روز ۲۷ مارس (۷ فروردین) بعنوان روز جهانی تئاتر از جانب انستیتو بین المللی تئاتر (زیر نظر یونسكو) نامگذاری شد و هر سال این روز در سرتاسر جهان جشن گرفته می شود.
اما شاید به نظر برسد سال جاری روز جهانی تئاتر چه اهمیتی دارد، در وضعیتی كه هزاران انسان در سرتاسر جهان با ویروسی مرگبار مبارزه می كنند و در جدال میان مرگ و زندگی دست و پا می زنند.
درست است كه سال جاری هیچ كشوری نمی تواند برای روز جهانی تئاتر برنامه ای باشكوه یا حتی ساده و مختصر تدارك ببیند. درست است كه هیچ بازیگری نمی تواند روی صحنه بدرخشد و هیچ تماشاگری نمی تواند چشمان خویش را به ضیافتی از جنس نمایش میهمان كند اما تئاتر در همین روزها هم امید بخش است.
در این روزهایی كه همه برای حفظ سلامت خود و اطرافیان مان باید میهمان خانه باشیم، می توان سری به گنجه های قدیمی زد و فیلم تئاترهایی را كه پیش از این اجرا شده اند، تماشا كرد. می توان به فضای مجازی رفت و سری به صفحاتی زد كه نمایش های آنلاین پخش می كنند چونكه این روزها خیلی از هنرمندان می كوشند با پیشنهادات مختلف، لحظه هایی را كه برای برخی از ما پر اضطراب سپری می شود یا برعكس برای عده ای دیگر كشدار و خسته كننده است، قدری خوشایندتر كنند تا خانه نشینی شیرین تر شود و پربارتر.
در این میان كودكان هم از این ضیافت بی بهره نیستند چونكه كانون پرورش فكری هم چندین نمایش را به صورت آنلاین در دسترس این گروه سنی ـ كه بطور قطع بیشتر از بزرگسالان احتیاج به تفریح و سرگرمی دارند ـ قرار داده است.
پس تئاتر حتی وقتی هم كه زنده و نفس به نفس با تماشاگر نباشد، می تواند دقایق دشوار زندگی ما را دوست داشتنی تر و قابل تحمل تر كند و همچنان مرهمی است بر مصایب انسان ها.
ایسنا ندا ال طیب.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب