اجرایی ویژه به یاد رضا حداد؛
در کنسرت روزبه بمانی چه گذشت؟
به گزارش کاراموند، روزبه بمانه از شاعران و ترانه سرایانی که طی سالهای اخیر بعنوان خواننده موسیقی پاپ مطرح شده، تازه ترین کنسرت خویش را بعد از مدت ها در تهران برگزار کرد.
به گزارش کاراموند به نقل از مهر، روزبه بمانی از ترانه سرایان شناخته کشورمان، شامگاه روز یکشنبه سی و یکم اردیبهشت ماه تازه ترین کنسرت خویش را بعد از مدت ها در تالار اسپیناس تهران پیش روی مخاطبانش قرار داد.
این خواننده موسیقی پاپ که از همان ابتدای کنسرت به نظر می آمد به سبب از دست دادن دوست و همراه این سالهای خود، رضا حداد (کارگردان فقید تئاتر ایران) حال و روز خوشی ندارد، ابتدای کنسرت خویش را که با تلفیقی از نوازندگان با تکنیک موسیقی و ارکستر زهی به تماشاگران عرضه شد، با ترانه «من حافظم» با آهنگسازی علیرضا افکاری شروع کرد.
وی قبل از اجرای این قطعه بود که از حاضران بابت گرفتگی صدای خود عذرخواهی نمود و اظهار داشت: امشب حس متناقضی دارم، چون که هم با دیدن شما تماشاگران پس از مدت ها دوری از صحنه های اجرا خوشحالم و هم به سبب بعضی از اتفاقاتی که برایم افتاده غمگین هستم. اما هر چه هست امیدوارم من را به سبب این حس و حالی که دارم ببخشید.
«گل به خودی» با ملودی امین قباد، «علاج» با آهنگسازی میلاد پرقوه بعنوان ترانه تیتراژ سریال «ملکه گدایان»، «بمان» به آهنگسازی احسان نی زن، از دیگر قطعاتی بودند که در این بخش از کنسرتی که توسط مجموعه «آوای هنر» به مدیریت محمد جلیل پور برگزار شد، توسط روزبه بمانی پیش روی مخاطبان قرار گرفت. قطعاتی که به علت حال و هوای عاشقانه با استقبال مخاطبان روبه رو شد.
«خودم خواستم» به آهنگسازی علیرضا افکاری، «تنهایی» به آهنگسازی احسان نی زن، «عاشقی» به آهنگسازی علیرضا افکاری هم دیگر قطعاتی بودند که در این کنسرت اجرا شد.
از نکات قابل توجهی که در این کنسرت میتوان به اشاره داشت، حضور ارکستر زهی به رهبری میلاد عالمی در کنار دیگر نوازندگان بود که باعث شد، فضای موسیقایی برنامه به لحاظ کیفی به نسبت برخی دیگر از کنسرتهای پاپ از شرایط مساعدتری برخوردار باشد. فرآیندی که اخیر توسط بعضی از تنظیم کنندگان ارکسترهای پاپ و خوانندگان روند رو به افزایشی داشته و دست اندرکاران این حوزه کوشیده اند تا در جهت ارتقای سطح کیفی نوازندگی، دست به تغییراتی بزنند که اضافه کردن ارکستر زهی یکی از این تغییرات است.
بمانی در این بخش از کنسرت بود که ضمن قدردانی باردیگر از طرفداران خود برای حضور پرشور در کنسرت تهران بیان نمود: طی این سال هایی که در زمینه خوانندگی حضور پیدا کرده ام، نهایت تلاشم را انجام دادم تا بتوانم همراه شما مخاطبان آثار قابل قبولی را تولید کنم و مطمئن باشید شما مهم ترین دلیلی هستید که برایشان می نویسم و می خوانم. البته که می دانم من و آهنگ هایم شما را هیچگاه خوشحال نمی کند، اما از شما بسیار ممنونم که هستید و من را حمایت می کنید.
این شاعر پس از اجرای قطعه «شلیک» به آهنگسازی علیرضا افکاری بود که صحنه را ترک کرد تا گروه نوازندگان قطعه بی کلامی را برای مخاطبان اجرا کنند. قطعه ای که از پس پخش یک نماهنگ به ترتیب تک نوازی که روی صحنه اجرا می شد، به معرفی نوازندگان این کنسرت می پرداخت. این قطعه در واقع تنها قطعه اجرا شده در کنسرت روزبه بمانی بود که از حال و هوای ریتمیک نسبت به سایر آثار اجرا شده در این برنامه برخوردار بود.
بمانی بعد از اجرای این قطعه روی صحنه آمد و با بیان این که مقرر است طی روزهای آینده ویدئوی «چشمات» اثر تازه منتشرشده وی هم در دسترس مخاطبان قرار گیرد. قطعه «چالوس» به آهنگسازی علیرضا افکاری را اجرا کرد و بعد از آن به اجرای قطعه «بسه برگرد» به آهنگسازی مهرداد نصرتی پرداخت.
این شاعر و ترانه سرا قبل از اجرای این قطعه بود که ضمن گرامیداشت یاد و خاطره رضا حداد کارگردان فقید تئاتر و از دوستان نزدیک وی که اخیرا درگذشته، این اثر موسیقایی را به وی تقدیم کرد و اظهار داشت: رضا حداد این قطعه را خیلی دوست داشت. برای من هنوز مرگ او قابل باور نیست. چند وقت پیش بود که از من خواست تا تئاتری را با هم کار نماییم. او می گفت بیا باهم نمایشی را کار نماییم که حالمان کمی خوب شود. اما او یک دفعه ما را تنها گذاشت که هنوز نمی توانم آنرا باور کنم. باید هم اکنون به رضا بگویم: «رضا؛ بسه برگرد».
وی بعد از اجرای این بخش که با حس و حال بسیار متفاوتی پیش روی مخاطبان قرار گرفت، قطعات «گلوله خوردن» به آهنگسازی احسان نی زن، «اسمت که می آد» به آهنگسازی هومن نامداری و روزبه بمانی و «کجا باید برم» با آهنگسازی خویش را برای تماشاگران اجرا کرد.
پایان بخش تازه ترین کنسرت روزبه بمانی هم اختصاص به اجرای قطعه تیتراژ فیلم سینمایی «بدون تاریخ بدون امضا» داشت که این خواننده ضمن قدردانی از وحید جلیلوند و سایر عوامل این فیلم سینمایی توضیح داد: خیلی از هم وطنان، هشت سال جنگیدند و جانشان را فدای این میهن کردند که ایران، ایران باقی بماند و من امیدوارم هیچ پدری هیچگاه در این کشور شرمنده خانواده و فرزندانش نشود.
منبع: karamond.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب