در هجدمین شب كارگردانان؛
اهالی سینما و تئاتر از آتیلا پسیانی گفتند
کاراموند: هجدهمین شب کارگردانان انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران همراه با نکوداشت آتیلا پسیانی اجرا شد.
به گزارش کاراموند به نقل از مهر، مراسم هجدهمین «شب کارگردان» خانه تئاتر که عصر یکشنبه ۱۰ اردیبهشت در خانه هنرمندان ایران انجام شد به نکوداشت آتیلا پسیانی بازیگر و کارگردان باسابقه و مطرح تئاتر ایران اختصاص داشت.
در این مراسم که با حضور چهره های هنری در تالار شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد، محمد سلوکی به عنوان مجری مراسم حضور داشت.
شهرام گیل آبادی رئیس انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران نخستین سخنران مراسم بود. وی بیان کرد: این برنامه به مناسبت زاد روز استاد سمندریان هر ساله در اردیبهشت تئاتر ایران انجام می شود.
گیل آبادی در ادامه به قرائت متنی درباره ی وضعیت این روزهای تئاتر و بی درایتی و بی توجهی مدیران و مسئولان نسبت به تئاتر پرداخت و اظهار داشت: تئاتر نقاد است و پرسشگر و سر سازش با هیچ پلشتی ندارد. کج اندیشان باید از تئاتر بترسند.
وی متذکر شد: تئاتر روزهای سختی را سپری می کند. انجمن به سختی کار صنفی را در دستور کار خود قرار داده است. آینده جامعه را مردم و ریشه مردم را فرهنگ و ریشه فرهنگ را تئاتر شکل می دهد. هیچ جریانی قادر حرکت تقابلی خیر و شر در تئاتر را متوقف نماید.
سپس بخش های از مستند «سیمای یک کارگردان» که گفتگویی با علی. رفیعی بود پخش گردید.
در ادامه آرش دادگر کارگردان تئاتر و از اعضای هیأت مدیره انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران نیز روی صحنه حضور پیدا کرد و اظهار داشت: درباره ی هنرمندی صحبت می کنم که همیشه دوست داشتنی است و همیشه لبخند به لب دارد و با ذهنی خلاق به واقع از هیچ تئاتر می سازد؛ حمید پورآذری.
سپس تصاویری از اجراهای گوناگون حمید پورآذری کارگردان تئاتر پخش گردید.
در این بخش پیام تصویری علی رفیعی برای آتیلا پسیانی و همین طور حمید پورآذری پخش گردید و رفیعی از این ۲ هنرمند به عنوان هنرمندانی نام برد که همیشه به جوانان توجه ویژه داشته و دارند.
در ادامه لوح تقدیر انجمن به حمید پورآذری تقدیم شد. پورآذری در بین تشویق ممتد حاضران در سالن روی صحنه حضور پیدا کرد ولوح را با حضور پرویز پرستویی، هادی مرزبان، مسعود دلخواه، کوروش نریمانی و هدایت هاشمی دریافت کرد.
در این بخش قطعه ای موسیقیایی با صدای حمیدرضا ترکاشوند اجرا شد.
سپس محمد رحمانیان کارگردان مراسم روی صحنه حضور پیدا کرد و از پرویز پرستویی خواست روی صحنه بیاید و صحبت کند.
پرستویی اظهار داشت: خوشحالم که امروز در خانه امن هستم که در آن بزرگ شده اند. آخرین نمایشی که حضور داشتم نمایش «فنز» حضور داشتم که بسیار موفق بود. حسادت ها آغاز شد و گفتند که بازیگر سینما آورده تا موفق باشد.
وی تصریح کرد: من بیش از ۵۰ فیلم در کارنامه کاری خودم دارم ولی همچنان تعداد کارهای تئاترم بیشتر است و آخرین کارم هم در تئاتر خواهد بود.
سپس از ۲ تجربه تصویری خود با آتیلا پسیانی یاد کرد و از او به عنوان یکی از چهره های مهم تئاتر ایران نام برد.
پرستویی اشاره کرد: سردمداران مملکت باید دست هنرمندان را ببوسند که اینطور خالصانه و صادقانه برای مردم کار کردند و در کنار مردم محکم ایستادند. امیدوار هستم روزی حال مردم خوب شود تا ما هم کار نماییم. هنر شغل ما نیست برای اینکه به هر قیمتی کار نمی نماییم.
بعد از این سخنان تصاویری از سنین مختلف آتیلا پسیانی و همین طور نقش آفرینی های وی پخش گردید.
در این بخش محمد صالح علا پشت تریبون رفت و اظهار داشت: چند سالی هست که خانه نشین شده ام و خوش می گیرد ولی خانه نشینی موجب فراموشی هم می شود و الان نمی دانم چه بگویم. در دوران مدرسه وقتی بچه ها عاشق می شدند برای شان نامه های عاشقانه می نوشتم. دشواری زمانی بود که چند نفر عاشق یک نفر می شدند. الان هم برایم دشوار است که درباره ی فردی که دوستش دارم صحبت کنم.
وی تصریح کرد: در جوانی نمایش کار می کردند ولی منتقدان و هنرمندان تئاتر من را سرزنش می کردند و با من زاویه داشتند در صورتیکه من نمایش مفهومی کار می کردم و تئاتر کار نمی کردم. عباس جوانمرد، سعید سلطان پور و جمیله شیخی از هنرمندانی بودند که حامی ام بودند.
صالح علا درباره ی آتیلا پسیانی تصریح کرد: آتیلا به لحاظ سنی کوچک تر ولی به لحاظ فکری از من بزرگ تر است. ما دوران خوب و فراموش نشدنی با هم داشتیم.
در ادامه رضا کیانیان نیز به ایراد سخنانی پرداخت و اظهار داشت: خوشحالم در شب کارگردانان از بازیگران دعوت کردید صحبت نماییم. این همبستگی شکل گرفته در بین تئاتری ها بسیار میمون است.
وی تاکید کرد: آتیلا ۲ نسل از تئاتر را به هم متصل کرد که اگر نبود این اتفاق مهم در تئاتر ایران شکل نمی گرفت. آتیلا پس از انقلاب به کار خود ادامه داد و شکفتگی و رشد تئاتر تجربی مدیون آتیلا است و اگر بگوییم پدر تئاتر تجربی ایران است بیراه نگفته ایم.
کیانیان متذکر شد: متأسفانه ما در ایران همدیگر را نمی شناسیم ولی برای هم هوار می کشیم. ما باید همدیگر را بشناسیم و این کار راانجمن های صنفی باید انجام دهند.
وی در ادامه سخنان خود اظهار داشت: در سینمای ما قهرمان نداریم و شکست می خوریم. ما در سینمای مان شادی و همین طور رویا نداریم. ما تئاتری ها مجبوریم شادی و رویا داشته باشیم و در زندگی مان قهرمان باشیم.
محمد چرمشیر دیگر چهره ای بود که روی صحنه حضور پیدا کرد. وی اظهار داشت: شب درخشانی است و پر از خاطره از مرد بزرگی به نام آتیلا پسیانی. اما از سال ۷۰ که با آتیلا بودم از ناعدالتی ها بگویم. اگر این نکوداشت یعنی پذیرش نگاه و عملکرد آتیلا پسیانی است گذشت ۴ دهه برای این پذیرش خیلی دیر است. آتیلا پسیانی عاشق جوانان است و ۴ دهه گذشت زمان برای پذیرش او دیر است. آتیلا خیلی از جوانان را به فرزندی پذیرفت باوجود آنکه آنها پدرکشی کردند.
وی تاکید کرد: نقش آتیلا پر تئاتر ایران بسیار اهمیت دارد. این که همدیگر را فارغ از هر نگاهی بپذیریم را آتیلا در تئاتر ایران نقش بست.
چرمشیر در ادامه به ذکر یک جمله طنز «یه جای کار می لنگخ» از پسیانی پرداخت که هر موقع فردی از کار او تعریف می کرد می گفت.
سپس بهرام رادان نیز درباره ی پسیانی اظهار داشت: کنار کسی را سراغ دارم که ظاهر و باطنش با هم یکی است. من در ۲۳ سال قبل هم افتخار همکاری و رفاقتش را داشتم. امیدوار هستم سالهای سال در کنار خانواده ات شاد و سلامت باشی و تولدت مبارک آتیلا عزیز.
نوید محمدزاده نیز از دیگر چهره هایی بود که از آتیلا پسیانی گفت. وی تصریح کرد: برای من حکم پدر، رفیق، برادر بزرگ، کارگردان و معلم هستید آتیلای پسیانی. بسیاری از تو یاد گرفتم و افتخار می کنم که با تو همکاری کردم.
محمد رحمانیان طی سخنان کوتاهی در این بخش از مراسم اظهار داشت: درست است که این نکوداشت دیر است. همیشه دیر است ولی ما تلاش مان را کردیم.
وی از فاطمه نقوی همسر آتیلا پسیانی درخواست نمود روی صحنه حضور پیدا کند و از آتیلا بگوید
وی تصریح کرد: ما ۴۵ سال با هم زندگی کردیم. ما با هم بزرگ شدیم. همیشه با هم مثل بچه ها بازی کردیم چون آتیلا یک کودک عاشق است. او عاشق به کار و زندگی است و کودک درونش بسیار قوی است.
سپس صدرالدین زاهد بازیگر و کارگردان تئاتر نیز به ذکر خاطراتی از کارگاه نمایش و همکاری با آتیلا پسیانی پرداخت. وی اظهار داشت: تئاتر ما زندانی است. امیدوار هستم روزی تئاتر ما آزاد شود.
در ادامه مدالیوم انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران به آتیلا پسیانی تقدیم شد.
وی در این بخش اشاره کرد: باوجود نکاتی که دوستان درباره ی من گفتند، عمیقاً به فکر فرو رفتم. اتفاقاتی که طی ۵ دهه تئاتر رخ داد تلخ و شیرین و شور و خیلی عجیب و قریب بود. دلمان می خواست جوانان زیادی را پرورش دهیم. وقتی گروه تئاتر «بازی» آغاز به فعالیت کرد هیچ گروهی کار تجربی نمی کرد. خیلی فحش و ناسزا شنیدیم و الان خیلی خوشحالم که تعداد زیادی گروههای تئاتر تجربی درحال فعالیت هستند.
سپس پسیانی با حضور اکبر زنجانپور، ابراهیم حقیقی، سیروس الوند، محمد چرمشیر، محمد صالح علا، شهرام گیل آبادی، صدرالدین زاهد، فاطمه معتمدآریا و فاطمه نقوی مدالیوم و نشان انجمن را دریافت کرد.
ستاره پسیانی در این بخش از مراسم در صورتیکه کیک تولدی را برای پدر خود روی صحنه آورد، تاکید کرد: ۳۷ سال افتخار داشتم دخترش و ۳۲ سال افتخار داشتم بازیگرش باشم. مرسی بابا.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب