رفتن حاج قاسم، نه یك اتفاق تاریخی بلكه نقطه گذاری تقدیرات و مقدرات عالم بود
قم رفتن حاج قاسم سلیمانی تنها یک اتفاق تاریخی نبود. به تنهایی حکایت شهادت یک مرد نبود، هر چه بود نقطه گذاری تقدیرات و مقدرات عالم بود.
حامد حجتی مدیرکل کانون استان قم و یکی از نویسندگان برجسته استان، طی یادداشتی نوشت: از روی رد ابرها باید تو را جستجو کنم. سراغ خانه ات را باید در پنهانی آسمان ها جویا شوم و از نسیم عطر پیراهنت را نفس بکشم، شاید قدری از صلابت حنجره ات را در ایام من جاری شود.
تو را دوست دارم؛ نه اینکه حالا بگویم، حالا که صدای پلک زدن هایت موسیقی برگ صنوبرهاست.
تو را دوست دارم؛ از همان روزی که زلالی را در چشم هایت یافتم، از همان روزی که لبخند را روی لب هایت پیدا کردم، از همان روزی که چشم هایت را خواب می دیدم.
تو را دوست دارم؛ و میدانی سکوت تو چقدر در تراشیدن بغض های حنجره ام کارگر بوده است. میدانم حالا نیستی تا روی شانه های زمین گام برداری و زمین به بودن تو افتخار کند، اما همین آلاله های همسایه دیواربه دیوار ما گواهی می دهند که تو در جغرافیای زمین، بذر زیبایی را پراکنده ای. همین شقایق های عاشق، می گویند تو پیراهنت را برای سلامتی گل محمدی جریحه دار کرده ای. همین آفتابگردان ها فریاد می زنند که پیشانی ات طلوع همیشه خورشید بوده و هست. حتی این روزها که نیستی آفتابگردان ها بامداد را به سمت تو طلوع می کنند.
تو را دوست دارم؛ و این حکایت همان قطرات شیرینی است که از گونه هایم عبور می کنند. تو خط فاصله گذاشته ای بین ما و شب. قاسم یعنی همین. قاسم یعنی مدار نصف النهار روز و شب، مرکز تقسیم خیر و شر. قاسم یعنی آن طرف، سیاهی و این طرف سرزمین خورشید که وامدار لبخندهای توست.
تو را دوست دارم؛ چون جغرافیا، کف دست هایت خلاصه شده بود، دستت را که مشت می کردی، نفس آسمان به شمار می آمد و دست هایت را که به قنوت می افراشتی، آسمان برای اجابت لبخندهایت سراسیمه از راه می رسید.
تو را دوست دارم؛ حتی این روزها که دیگر شهر بوی پیراهن تو را نمی دهد. تو به تمام مردم این روزهای یک شیشه عطر گل محمدی هدیه داد ه ای، مادامی که جهان در حسرت عطر نرگس است می توانند آنرا استشمام کنند و سرمستانه به افق خیره شوند تا عاشقانه طلوع نرگس ها را انتظار بکشند.
رفتن حاج قاسم سلیمانی تنها یک اتفاق تاریخی نبود. به تنهایی حکایت شهادت یک مرد نبود، هر چه بود نقطه گذاری تقدیرات و مقدرات عالم بود. بیراه نیست که تاریخ را به پیش از شهادت حاج قاسم و پس از شهادت او تقسیم نماییم. غُلوّ نمی کنم اما هجری شمسی و هجری قمری مبدأ مناسبی برای روایت این مرد نیست. ما در انتهای سال اول هجرت قاسم هستیم. حالا باید چشم بکشیم تا ببینیم، تا سال چند هجرت قاسم به نقطه مبدأ هستی می رسیم. از سال جاری که سال اول هجرت قاسم بود تا ظهور حضرت مستطاب عجل الله تعالی فرجه الشریف، دی ماه، ابتدای سال ما خواهد بود.
منبع: كاراموند
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب