احوالپرسی مهر از موسپیدان هنر ؛
لذت می برم با شب های برره شناخته می شوم
کاراموند: اصغر حیدری بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون ضمن اشاره به تازه ترین کارهای خود تاکید کرد که از برخی شوخی های مجازی با میمیک صورت و چهره ای هیچگاه دلخور نمی گردد.
اصغر حیدری بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار مهر درباره ی تازه ترین کارهای خود توضیح داد: این روزها فیلم «طبقه یک و نیم» به کارگردانی نوید اسماعیلی را درحال اکران در سینماها دارم که البته در آن بصورت افتخاری و میهمان نقش کوتاهی را ایفا کردم. به سبب آنکه سر پروژه دیگری بودم حضورم در این فیلم خیلی کوتاه بود. تا همین چند روز پیش هم در مسابقه تلویزیونی «کهکشان» به کارگردانی مجید رستگار حضور داشتم که در فصل دوم این مسابقه سپند امیرسلیمانی مجری برنامه بود و من به عنوان مجری بازیگر در پروژه حضور داشتم که نخستین تجربه من در این عرصه بود. البته تفاوت چندانی با تجربه های دیگرم نداشت و اینجا هم متن فیملنامه ای داشتیم که قسمتی از آن بصورت بداهه پیش می رفت و باقی را هم طبق متن اجرا می کردیم.
این بازیگر درباره ی کارهای سینمایی خود هم اظهار داشت: فکر می کنم دو سه فیلم آماده دارم که هنوز اکران نشده اند. فیلمی به نام «آدم نمی شود» به کارگردانی اکبر منصور فلاح را داشتم که البته نام آن تغییر کرده است و در آن بازیگری مانند یوسف تیموری و ارژنگ امیرفضلی ایفای نقش می کردند. بالای یک سال از ساخت این فیلم می گذرد اما نمی دانم چرا هنوز اکران نشده است. درباره ی دیگر فیلم ها چندان حضور ذهن ندارم اما می دانم چند فیلم آماده دارم که به سبب کرونا و مسائل دیگر هنوز به اکران نرسیده اند.
از سال ۷۰ تا ۸۲ فیلم های جدی بازی می کردم
حیدری درباره ی حضور پررنگ تر خود در آثار کمدی بیان کرد: از سال ۷۰ که آغاز به بازیگری کردم، تا سال ۸۲ بیشتر در کارهای جدی حضور داشتم که بارزترین آنها «زیر نور ماه» به کارگردانی رضا میرکریمی بود. سال ۸۲ بود که با مهران مدیری آشنا شدم و در «پاورچین» به عنوان بازیگر میهمان حضور داشتم. در «نقطه چین» به سبب اتفاقی یکی از بازیگران از پروژه کنار رفت و من جایگزین او شدم و این همکاری با آقای مدیری ادامه پیدا کرد. در «جایزه بزرگ» و «شب های برره» هم با هم همکاری کردیم. از آنجا که در دهه ۸۰ کارهای مهران مدیری خیلی دیده شد، پس از آن بیشتر بابت کارهای طنز و کمدی با من تماس گرفتند.
وی در عین حال تاکید کرد: من خودم بازی طنز نمی کنم و غالباً مکمل بازیگران طنز بوده ام اما بالاخره این ماجرا تبدیل به یک جریان شد و پیشنهادهایی برای حضور در کارهای طنز به من می رسید. شخصاً هم حضور در این دست کارها را دوست داشتم. اینطور بود که در فیلم های کمدی جا افتادم. در این میان هم مردم بیشتر من را بواسطه نقش آفرینی در «شب های برره» می شناسند.
به خصوص نقش های درگیر اعتیاد را خیلی دوست دارم اما از آنجا که کارگردانان ما خیلی اهل ریسک نیستند، وقتی در یک نقش و قالب جا افتاده باشی، مرتبط برای همان جنس نقش ها سراغت می آیند. نقش های بسیاری وجود دارد که من دوست دارم آنها را بازی کنم اما هنوز پیشنهادی نداشته ام این بازیگر سینما و تلویزیون افزود: شاید این مسئله به فیزیک صورت و چهره ام برمی گردد که ایفای نقش های پیچیده را خیلی دوست دارم. به ویژه نقش های درگیر اعتیاد را خیلی دوست دارم اما از آنجا که کارگردانان ما خیلی اهل ریسک نیستند، وقتی در یک نقش و قالب جا افتاده باشی، مرتبط برای همان جنس نقش ها سراغت می آیند. نقش های بسیاری وجود دارد که من دوست دارم آنها را بازی کنم اما هنوز پیشنهادی نداشته ام.
حیدری درباره ی حضور خود در نقش های مکمل و این که آیا علاقه نداشته به عنوان نقش اصلی در یک پروژه حاضر شود تاکید کرد: هیچ کس نیست که چنین علاقه ای نداشته باشد. طبیعتاً من هم نقش اصلی را دوست دارم اما در عین حال شرایط کاری خودم را هم پذیرفته ام. من سال ۷۱ دوره بازیگری را زیرنظر استاد سمندریان در باغ فردوس پشت سر گذاشتم. ایشان می گفت هر چه را که به شما پیشنهاد شد، بپذیرید تا مرحله ای که دیگر شما انتخاب شونده نباشید، بلکه انتخاب کننده شوید. از موقعیت فعلی خودم در حرفه ام راضی هستم و کارهای زیادی هم دارد. شاید اگر بخواهم دست به انتخاب بزنم، لازمه اش این باشد که سال ها بی کار بمانم تا آنچه دوست دارم به من پیشنهاد شود. در عین حال اما هم کار می کنم و هم صبر دارم تا پیشنهاد خوب برسد. واقعاً در هیچ شرایطی نمی توان بصورت بلندمدت بی کار ماند.
وی اضافه کرد: ما به این حرفه علاقه داریم. کار بازیگری بیشتر یک کار دلی است و کسی که به این حوزه گرایش پیدا کرده، حتما از سر علاقه بوده است و بنا بر این نمی تواند برای مدت طولانی بی کار بماند. فعالیتی مثل حضور در همین مسابقه «کهکشان» هم برای من مانند یک تجربه بود و قبل تر این مدل کار را انجام نداده بودم، از حاصل آن هم راضی هستم.
این بازیگر درباره ی حضور پررنگ خود در آثار تلویزیونی به نسبت کارهای سینمایی هم اظهار داشت: هر کدام از این حوزه های یک سری معایب دارد و یک سری محاسن. احساس من این است که کار در تلویزیون محاسن بیشتری دارد. یک مورد آن بیشتر بودن مخاطب تلویزیون به نسبت سینما است. از طرف دیگر حضور در فیلم های سینمایی برای هر بازیگری یک رزومه معتبر شمرده می شود. سال ۷۹ که «زیر نور ماه» را بازی کردم، پس از آن در چندین سریال ۹۰ شبی دعوت به همکاری شدم، از «پاورچین» و «شب های برره» گرفته تا «مسافران» و «ساختمان پزشکان». پس از همه این کارها، به هر دفتر فیلمسازی که می رفتم، هنوز من را به عنوان بازیگر «زیر نور ماه» معرفی می کردند. یعنی اهالی فن من را به نام کار سینمایی ام می شناختند و این همان رزومه شمرده می شود.
لطف مردم است که با «شب های برره» مرا می شناسند
حیدری درباره ی باقی ماندن خاطره حضورش در «شب های برره» در ذهن مردم کوچه و خیابان هم تاکید کرد: این از لطف مردم است. خاطرم هست حمید لولایی زمانی می گفت از زمان «سر به داران» که نخستین سریالش بوده، سال ها کار بازیگری کرده است تا این که نوبت به «زیر آسمان شهر» رسید اما هنوز که هنوز است، مردم او را به نام «خشایار مستوفی» می شناسند! در کارنامه من هم این سریال جاافتاده است. خدابیامرز امین تارخ هم می گفت من این همه نقش مختلف بازی کرده ام اما هنوز مردم به نام «ابن سینا» مرا می شناسند. این اتفاق برای هر بازیگری رخ می دهد که یک کارش بصورت ویژه مورد توجه مردم قرار می گیرد و این اتفاق واقعاً لذت بخش است.
وی در بخش دیگر از صحبت هایش مطرح کرد: معتقدم یا آدم نباید وارد این حرفه شود، یا باید شرایط آنرا هم بپذیرد. نمی شود فردی وارد بازیگری شود اما بمحض این که مردم او را بشناسند بخواهد عینک آفتابی بزند تا کسی او را نشناسد! تا امروز نشده است کسی بخواهد در کوچه و خیابان با من عکس بگیرد و از ته دلم خدا را بابت این اتفاق شکر نکنم. بحث هم این نیست که از این کار خوشم بیاید بلکه خدا را شکر می کنم که اینقدر ارزش پیدا کرده ام که فردی با من عکس یادگاری بگیرد. وقتی کسی تقاضای گرفتن عکس از شما می کند، تمام تصورش از شما در همان یکی دو دقیقه ای که می خواهد عکس بگیرد، در ذهنش شکل می گیرد. اگر با اخم و تخم با او مواجه شوید، تا عمر دارد هر گاه در قاب تلویزیون شما را ببیند، می گوید عجب آدمی بود! اگر هم با خوش رویی برخورد کنید، تا سال ها در یادش می ماند.
این بازیگر درباره ی میمیک خاص صورت خود و برخی قضاوت ها و شوخی های مجازی با آن توضیح داد: من معتقدم ما نقاشی های خدا هستیم و نعمت اصلی این است که بدن مان سالم می باشد. میمیک صورت هم خداداد است. اتفاقاً بسیاری از افراد هم به چهره بنده لطف دارند، همانطور که برخی با آن شوخی می کنند، برخی هم ابراز محبت می کنند. این واکنش ها برای من ناراحت کننده نیست و واقعیت این است که به آن فکر هم نمی کنم. تنها موردی که از آن شکایت کردم، سوءاستفاده تبلیغاتی یکی از تولیدکننده های داروهای لاغری از تصویر دخترم بودم که به آن معترض شدم که آنها هم البته خیلی سریع عذرخواهی کردند و آن پیام پاک شد. باقی موارد مجازی به ویژه مطالب بیش از اندازه منفی را اساساً دنبال نمی کنم.
وی درباره ی وضعیت دستمزد بازیگران پیشکسوت تر در پروژه ها هم اظهار داشت: واقعیت این است که در تمام این سال ها در هیچ پروژه ای نه دستمزد کسی را پرسیده ام و نه درباره ی دستمزد خودم باکسی صحبت کرده ام. اصولاً هم متداول نیست که بازیگری از بازیگر همکار خود درباره ی دستمزدش سوال کند. هر یک از ما با مدیر تولید به توافقی می رسیم و بر طبق همان هم همکاری می نماییم. در این سال ها هم هیچ گله ای بابت ماجرای دستمزد نداشته ام.
منبع: كاراموند
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب